همکاری بین فرهنگی: غلبه بر تنش های لبنان و سوریه

احساساتضد سوری در لبنان از زمان کشته شدن سیاستمدار راست گرای مسیحی و فعال ضد حزب الله،پاسکال اسلیمان، که ارتش لبنان ادعا می کند یک باند سوری مسئول آن است، در حالافزایش است. نجیب میکاتی، نخست وزیر لبنان وعده داده است که "بیشتر سوریها" را از لبنان اخراج می کند و یک کمپاین سراسری که خواستار "باز کردنخسارات" سوری ها در لبنان است، ماه ها بیلبوردهایی را در امتداد شاهراه اشغالکرده است. پیام بیگانه هراسی آن در کنار تصویر یک دختر جوان سوری تحویل داده میشود.

به گفتهمحقق، حکومت داری و صلح، رامی جبور که به ریشه های تاریخی آن اشاره می کند، ایناحساسات تفرقه انگیز چیز جدیدی نیست. به گفته جبور، اشغال لبنان توسط ارتش سوریهکه از سال 1976 آغاز و در سال 2005 پایان می یابد، به بی اعتمادی لبنان نسبت بهمردم سوریه کمک می کند. جبور می گوید: «یکی دیگر این باور اکثر لبنانی ها است کهسوریه به عنوان یک کل لبنان را یک کشور مستقل و آزاد نمی داند.» از این رو، او تنشبین سوری ها و لبنانی ها را به تشکیل دو کشور بر می گردد.

"تقسیمو تسخیر": چه کسی در واقع مقصر این وضعیت است؟

با اینحال، همانطور که جبور اشاره کرد، "دولت لبنان مسئول هر آنچه اتفاق می افتداست." او معتقد است که آنها بازیگر اصلی مقصر هستند، زیرا آنها به هجومگسترده پناهگاه های سوریه به شیوه ای سازنده پاسخ نداده اند.  توافق با او در این یادداشت رانیا اسا، کارشناسصلح و مدیر پروژه در سازمان غیر دولتی تسهیل کننده صلح، انجمنZFD است کهبر ابزار سازی سیاسی وضعیت پناهندگان سوریه تاکید می کند:

"این) نژاد کینه.  و اغلب، متاسفانه، این کیفرنسبت به سیاستمداران لبنان یا خارج از لبنان هدف قرار نمی دهد، بلکه مردم در یکقایق مشابه، هر دو قربانی سیاست واقعا ناعادلانه علیه یکدیگر بالا می رود، و براییک بازی بزرگ سیاسی سقوط می کنند."

گامیبسیار مهم در جهت آشتی بین جوامع، از نظر اسا، آگاهی در مورد تاکتیک های"تقسیم و حکومت" درگیر در مبارزات ضد سوریه است. او در حال حاضر در حالکار بر روی یک راهنما آموزش مدنی، به عنوان وسیله ای برای توانمند سازی شهروندانبرای تبدیل شدن به بخشی از گفتمان سیاسی، و همچنین برای کمک به آنها را به رشدمقاوم تر در برابر تبلیغات است.

ساختن پلها، شکستن دیوارها

یکی دیگراز مسیر ضروری به سمت روابط پایدار در میان و بین جوامع مختلف است، با توجه بهجبور، پرورش آنها را از طریق "ساخت پل". در چشمان اسد، بسیاری از این پلها در حال حاضر بین جوامع مختلف سوریه و لبنان وجود دارد.

"درآچرفیه (یک محله با اکثریت مسیحی در Beirut) "سوری ها، ما از شما میخواهیم که آنجا را ترک کنید، شما در اینجا استقبال نمی کنید". چند روز بعد،ما بیدار شد و در بر داشت بسیاری از ) اعلامیه. اینها گفتند: "آنها کهاعلامیه ها را توزیع کردند به نام همه ما صحبت نمی کنند. ما درک می کنیم که تهدیدشدن از طریق جنگ و بی خانمان شدن به چه معناست. یکی دیگر گفت: "ما می دانیمکه یک حزب برای مقصر وجود دارد، و آن پناهندگان نیست"، توضیح می دهد که اسا،که او نیز می بیند بسیاری از وحدت بین فرهنگی در بخش هنر است. 

او معتقداست که رسیدن به افراد کلیدی - کسانی که بر جوامع خود مانند روزنامه نگاران تاثیردارند - بخش ضروری تصویر است.

به   همین ترتیب، جبور پیشنهاد می کند که باسازندگان محتوا و تاثیر گذارها همکاری کنند تا پیام هایی را منتشر کنند که هماهنگیرا تسهیل می کند، چرا که رسانه های سنتی در لبنان تمایل سیاسی دارند. از طریق این کانال ها، ایده این خواهد بود کهروایت های جدیدی بسازیم که مردم سوریه را بی ننگ و انسانی کند، و این به بازسازیروایت های موجود و تفرقه انگیز کمک کند. 

به گفتهجبور، راه دیگر به سوی روابط صلح آمیزتر بین جوامع، این خواهد بود که سازمان هایغیر دولتی در سطح محلی کار کنند، پروژه هایی را توسعه دهند که درک متقابل فرهنگیرا تقویت کنند، و تنش را از بین برانند. علاوه بر این ، کارشناس صلح و مربی درانجمنZFD ، Hasan Salha ، معتقد است که ظهور رهبران محلی سوریه ، به نمایندگی ازجوامع خود را به همکاری بهتر در سطح محلی ، که می تواند کمک به جامعه عملکرد بهتربه عنوان یک کل منجر شود.

تلاش هایمشترک منجر به پیروزی های مشترک

تمام اینراه حل های بالقوه برای تقسیم سیاسی تشویق شده بین سوریه و جوامع لبنانی چیزیمشترک دارند؛ آنها در ارتباطات و دانش است. و در آن، به باور جبور، قوی ترین راهحل درازمدت نهفته است: گفتگو بین روشن فکران سوری و لبنانی در مورد اینکه آیندهروشنی برای آنها چه شکلی خواهد بود.

محکومیتاو بر اساس شواهد تاریخی است. در سال 2004، قبل از انقلاب سوریه و اثرات پس از آن،یک ابتکار سیاسی موفق به وجود آمد که بخشی از آن توسط سمیر کاسیر روزنامهنگار  مرحوم رهبری می شد که آزادی ودموکراسی در داخل سوریه و لبنان را به هم پیوسته و مطلوب می دید و به عنوان چیزیکه منجر به روابط مثبت دو کشور می شد.

"منفکر می کنم ابتکارات مشابه مورد نیاز است، و من می خواهم بگویم که این ابتکار عملدر آن زمان به نوعی موفق بود زیرا همه کسانی که در این ابتکار دست داشته اند یازندانی شده بودند و یا ترور شدند، متاسفانه. این نشانه ای می دهد که گفتگوها درسطح فکری مهم هستند"، جبور می گوید. بنابراین گفتگوهای بین فرهنگی ممکن استقوی ترین وسیله ای باشد که به وسیله آن با تقسیم سوریه و لبنان مقابله شود. همکاریبین فرهنگی قطعاً این است که از آنجا که با هم، ما قوی تر هستیم.

‍